KAMİL ERBİL' İN YERİ

  Gece müthiş bir ayaz vardı. Hızlı adımlarla bata çıka karların üzerinde hızlı hızlı yürümeye çalışıyordu. Çok soğuk diye mırıldandı. Bir müddet sonra şehrin kenar mahallerindeki kerpiç evin önünde durup kapıyı çaldı. Bir müddet sonra içeriden uykulu bir ses Kim o? Benim abla.. Kadın kapıyı araladı,gelen kızkardeşinin kocasıydı. Abla doğum başladı. Kadın Bekle geliyorum dedi ,içeri girdi. Bir müddet sonra giyinmiş halde geri geldi Hadi gidelim. Birlikte donmuş karların üzerinde hızlı hızlı yürüyüp sokağı döndüler.   Adamın eşi üçüncü çocuğuna hamileydi. Kadın doğuma  kısa bir süre kala hamile iken çok şiddeli grip hastalığına yakalanmıştı.   Kim o? Ebe hanım biziz. Kardeşimin doğumu başladı da seni almaya geldik. Ebe hanım giyinip alet çantasını da alıp hep birlikte hızlı hızlı yürümeye başladılar. Eve vardıklarında kapıda kızın babası bekliyordu. bir şey oldu mu baba? Hoş geldiniz.Yok oğlum annen karının yanında. Hadi içeri girin.   Ebe han

  Karımın vefatının ardından   ikisi kız bir erkek üç çocuğuma rağmen yalnızlığımı uzun süre yaşadım. Çocuklarımla birlikte   aynı   binada oturmak rahmetli eşimin isteği idi.   Bir gün ”maddi durumumuz şimdilik çok iyi ama yarının ne getireceği,bizim ne olacağımız belli olmaz, rabbim eskilerinde söylediği gibi ; ikigün yatak üçüncü gün toprağı nasip etsin ,yatırıpta kapılara baktırmasın inşallah ama elden ayaktan düşünce evde bir yabancıya,bakıcının eline kalmak iyi değil, nasıl olsa tüm çocuklarımız bu şehirde neden hepsini bir apartmana toplayıp , ayrı dairelerde topluca oturmuyoruz” dediğinde   bu fikir baştan bana iyi gelsede “Hayatım, bu çok iyi bir fikir ama sen beni dinlersen biz yine   şu anki gibi ayrı yerlerde oturalım ve dışarıdan onlara yardımcı olalım.Hep birlikte bir araya,bir binaya toplandığımızda onların her birisinin   bizden saklı bazı şeyleri olabilir,ne bileyim bizim görmemizi istemedikleri bazı şeyler olabileceği gibi   kendi aralarında da anlaşmazlıklar olur,bu