Vicdanın sesi

 

Vicdanın Sesi

Kar gece boyunca usul usul yağmıştı. Sabah ezanıyla birlikte gözlerimi açtım. O gün köy camiinde cenaze namazı kıldırmam gerekiyordu. Caminin görevlisi hastaydı, yerine ben bakacaktım.

Yavaş adımlarla çıktım yola. Ayaz insanın iliklerine kadar işliyordu. Caminin avlusuna vardığımda kimsecikler yoktu. Müezzinle birlikte avluyu kürekle temizledik. Sobayı yaktık. Soğuk, içeride bile dinmiyordu.

Cenaze vaktine doğru cemaat yavaş yavaş toplanmaya başladı. Kar hâlâ yağıyordu. Cübbemi giymiştim, hazırdım. O esnada kalabalığın arasında bir adam dikkatimi çekti. Beline kadar sarınmış bir yorgan, elinde baston. Ayağında kara lastik ve terlik.

Yaklaştım. Üşüyordu. Dudakları morarmıştı. Kısık ve titrek bir sesle, “Oğlumun cenazesi için geldim,” dedi.

Donup kaldım.

Cübbemi çıkardım, omzuna örttüm. Caminin içine davet ettim. Müezzine işaret ettim, sobanın başına oturttuk. Yüzü solgundu. Elleri, dizlerinin üzerinde titriyordu.

Cenaze namazı kılındı. Cenaze toprağa veildi. Cemaat dağıldı. Herkes evine gitti.

O yaşlı adam kaldı. Sobanın başında öylece duruyordu. Yanına oturdum. Bir şey demedi önce. Sonra başını kaldırdı:

“Ben şimdi nasıl döneceğim evime?”

O an her şey sustu. Kar, soba, içimdeki kelimeler...

Cevap veremedim.

Bir evlat uğurlanmıştı. Ama bir baba, kendi yorganına sarınıp son yolculuğu izlemekten başka bir şey yapamamıştı.

O gün anladım… İnsan bazen ne imam, ne cemaat, ne cenaze olur. Sadece içinden geleni taşıyan bir tanık kalır geriye.

 

 

Kamil Erbil

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

AYAKKABI BOYACISI

  Park sorunuyla karşılaştığım için şehir merkezine dolmuşlarla çıkmıştım. Niyetim Öğle namazını Ulucamide  kıldıktan sonra bu şehri şöyle gönlümce gezmek,daha sonrada akşam için çiçek ve çikolata yaptırmaktı. Camiye girdiğimde kürsüde hoca efendi vaaz veriyordu. Anladığım kadarıyla vaazın konusu ana ve babaya itaatti. Günlerden Cuma olduğundan camii hınca hınç dolmuştu. En arkada da hanımlara ayrılan yeride hanımlar doldurmuştu.  Namazdan çıktığımızda dışarıda ahmak ıslatan dedikleri şekilde yağmur yağıyordu. Böyle hafif  yağışlı havalarda yürümek ten hoşlanıyordum. Camii nin ön kapısından çıkıp,havuzun yanından alt geçitten caddenin karşısına geçecektim. Caddeye çıktığımda yağmur biraz daha hızlanmıştı. Dükkanların önünden ,bu şehri  tekrar yaşamak istercesine yavaş yavaş yürüyordum Setbaşı köprüsünü geçince hemen sağdaki bizim gençliğimizde “Mahvel” denilen kahvehane,çay bahçesini görünce bahçeden içeri girip bahçede şemsiye altında bir masaya oturd...
Devamı

Tadı Kalmadı

  Tadı Kalmadı Eşimi kaybettikten sonra, kalabalık ev birden sessizliğe büründü. Üç çocuğumuz vardı. Biri oğlan, ikisi kız. Hep birlikte aynı apartmanda yaşıyorduk; dört dairelik küçük bir yuva. Bu düzen eşimin fikriydi. “Yaşlanınca herkes birbirine yakın olsun,” demişti. Ben ise hep mesafeyi savundum. “Fazla yakınlık fazla kırgınlık getirir,” dedim ama dinlemedi. Evin içi kadar inadı da büyüktü.  En alt kata biz yerleştik, üst katlara yaş sırasına göre çocuklar. Eşim gidince o düzen de dağıldı. Torunların neşesi bile dolduramadı evin boşluğunu. Varlığım, malım mülküm vardı ama içim bomboştu. Bazen fabrikaya gidip işler nasıl gidiyor diye bakıyordum. Yüzde elliden fazla hisse hâlâ benimdi ama idareyi çocuklara bırakmıştım. Onlar da ara sıra yoklamaya gelir, bazen de konuyu dağıtmak ister gibi şöyle derlerdi: “Baba, şu hisseleri artık devretsen… Sonuçta bir gün bizim olacak.”Gülümserdim. Ölmeden önce mal paylaşımı isteyen evlatlarıma baktıkça, içimde hafif bir sızı olurdu...
Devamı

OTUR.. SIFIR...

Resim
  Servis teki işim bittiğinden yemekhaneye inmek için asansör e doğru yürüyordum ki ,  Hocam !..  Dönüp baktığımda baş asistanımdı. Yanında biri bayan biri erkek iki kişi vardı. Hocam sizi sordular... İşimiz çok önemli diye ısrar edince yemekhaneye indiğinizi servis ten öğrendim aldım geldim.   Dönüp iyice baktığımda gelenlerden bayan olanı yıllar önce İnegöl lisesinde üç yıl aynı sınıfta okuduğumuz birine çok benziyordu.  Buyurun...  Kenan bey nasılsın ?  Cemile?..  Tanıdın demek. Bu beyde eşim Kemal...  Nasılsınız?  Teşekkürler. Sizi sormalı ?  Sağolun. Çok teşekkür ederim iyiyim. Ben yemek salonuna gidiyorum buyurun sizde misafirim olun.. Hep birlikte yemek salonunda yemeklerimizi alıp uygun bir masaya oturup,hem sohbet ediyor hem yemeklerimizi yiyorduk.   Eeee... Cemile hanım, neyle meşgulsun?  Şu anda bir ilçede kaymakamım...  Çok güzel çok sevindim. Belliydi buralara geleceğin. Tebrik ederim. Bir ara İ...
Devamı