BABA,HOŞÇA KAL
BABA,HOŞÇA KAL
Kadın, elindeki soluk pembemsi çiçeklerle mezar taşının
önünde durdu. Yılların uzaklığı hâlâ omuzlarında bir yük gibi asılıydı. Rüzgâr,
mezarlık yolundaki kuru yaprakları savururken, o çocukluğunun gölgesini
arıyordu.
“Baba, ben geldim…” diye fısıldadı. Sesi, taşların
arasındaki sessizliği daha da derinleştirdi. Çiçekleri nazikçe mezarın kenarına
bıraktı; her bir yaprak, geçmişin kırılgan anılarını taşıyordu.
Küçükken bisikletin arkasında uçuyormuş gibi hissettiği
günler aklına geldi. “Seninle bisiklete binmek… Arkamdan tutardın ya hani.
Uçuyormuşum gibi…” Sözleri yarıda kalırken, gözlerinde biriken yaşlar sessiz
bir sel gibi döküldü.
Annesinin yüzünü hatırladı; o günkü sessizlik, evin içine
sinmiş bir gölge gibiydi. “Annemi aldattığın gün, çocukluğumu da alıp
gitmiştin.” Duyduğu öfke, mezar taşının soğuk mermerinde yankılandı. Yıllarca
gelmediği bu yere, öfkesini gömüştü.
Tam o anda, cebinden çıkardığı eski bir fotoğrafı dikkatle
inceledi. Siyah-beyaz karede, omzunda gülümseyen küçük bir kız… Kendisi,
babasının güvenli kollarındaydı. O an, öfkesinin altında hâlâ sevginin
kırıntıları olduğunu fark etti.
Bir çocuk sesi arkasından seslendi: “Anneee! Hadi gel
artık!” Kadın irkildi, sonra gülümsedi. Yanında duranı gördü: yüzünde babasına
benzeyen minik bir oğlan. Kalbinde bir sıcaklık yükseldi.
Son yılların boşluğunu doldurmak, babasının bıraktığı
yerden yeniden başlamaktı belki de. “Ben de anne oldum, baba…” dedi kendi
kendine. “Bazen oğluma bağırıyorum, sonra ağlıyorum. Çünkü hâlâ senin bıraktığın
boşluk var.” Ancak şimdi, kızgınlığı yerini anlama çabasına bırakmıştı.
Kadın, derin bir nefes alarak mezarın başından uzaklaştı.
Elini oğlunun minik avucuna uzattı; çocuk, güvenle onun elini kavradı. Güneş,
bulutların arasından usulca süzülürken, sanki yeni bir başlangıcın
müjdecisiydi.
“Hoşça kal baba…” diye fısıldadı. Bu kez gözyaşları,
vedanın değil, içindeki yaraların iyileşmeye başladığının işaretiydi. Bir
yaprak daha süzülerek yere düştü. Anne ve oğul, birlikte yürüyüp hayatın yeni
sayfasına adım attılar.
Kamil Erbil
 
Yorumlar
Yorum Gönder